Problem ze wzwodem pomimo podniecenia - czy to początek poważnych problemów?

Erekcja prącia pojawia się w stanie podniecenia seksualnego. Jednak istnieją stany silnego pobudzenia seksualnego, które nie wywołują wzwodu członka. Najczęstszą przyczyną, a także skutkiem tych problemów są zaburzenia nerwicowe, które upośledzają funkcjonowanie mechanizmów, odpowiedzialnych za pojawienie się erekcji. Jednak jest to jedno z nielicznych źródeł zaburzeń, ponieważ proces mechanizmu wzwodu, to szereg różnych nakładających się na siebie czynników, które bezpośrednio bądź pośrednio na siebie wpływają. Tylko harmonijne działanie ciała i psychiki gwarantuje prawidłowe funkcjonowanie seksualne¹.

Związek podniecenia ze wzwodem

Podniecenie seksualne u mężczyzn powstaje w wyniku stymulacji psychogennej lub somatycznej. Stymulacja psychogenna dotyczy fantazji erotycznych, bodźców wzrokowych, zapachowych bądź słuchowych. O somatycznej, mówimy w przypadku pobudzenia receptorów dotyku. W zależności od rodzaju i intensywności bodźców wzrasta poziom podniecenia. Gdy bodźce są optymalne dla mężczyzny, prowadzą do wystąpienia erekcji, gdy stymulacja jest niewystarczająca, podniecenie ustaje i nie dochodzi do wzwodu^2,1.

Problem ze wzwodem pomimo podniecenia

Jeśli stany silnego podniecenia seksualnego w sytuacjach, związanych z możliwością odbycia stosunku nie wywołują erekcji, natomiast erekcje pojawiają się np. podczas masturbacji, to najczęściej przyczyna problemu tkwi w psychice³.

Szczególne znaczenie na płaszczyźnie psychologicznej odgrywają zaburzenia nerwicowe. Podczas ich przebiegu, przy próbach odbycia stosunku płciowego, pojawia się lęk, który powoduje zanik erekcji. Wskutek kolejnych nieudanych stosunków dochodzi do utrwalenia się nerwicowej reakcji, która uniemożliwia powstanie wzwodu. Natomiast, gdy brak erekcji dotyczy każdej sytuacji erotycznej, tj. podczas pieszczot seksualnych z partnerką, masturbacji czy przy podejmowaniu prób współżycia, to znak, że przyczyny dysfunkcji seksualnych nie są związane z czynnikami psychogennymi^1,4.

Przyczyny zaburzeń ze wzwodem związane z psychiką. Co „siedzi” w męskiej głowie?

Do najczęściej występujących przyczyn zaburzeń erekcji na tle psychogennym należą:

• Lęk różnego pochodzenia (np. lęk przed niezdolnością odbycia stosunku, przed negatywną oceną ze strony partnerki, przed chorobami wenerycznymi, przed ojcostwem )^1,4,3;
• Partnerka, wzbudzająca zbyt silne pożądanie bądź partnerka, niewzbudzająca podniecenia^1,3;
• Niekorzystne doświadczenia i/lub urazy seksualne (np. wyśmianie przez partnerkę)^4,5;
• Nastawienie na sprawność techniczną, koncentracja na członku (oderwanie uwagi od przedmiotu pożądania partnerki)¹;
• Negatywna postawa wobec seksualności i/lub wobec własnego ciała^6,3;
• Niska samoocena w roli mężczyzny i kochanka^6,1;
• Cechy osobowości mężczyzny (np. niepewność siebie, nadmierna kontrola)^6,7,5;
• Długotrwałe sytuacje konfliktowe i rywalizacja między partnerami^6,8,3,5;
• Stresy rodzinne i zawodowe, przewlekłe zmęczenie, obniżenie nastroju^2,6;
• Brak intymnego miejsca (seks w miejscu publicznym)^7,8,3;

Przyczyny zaburzeń ze wzwodem niezwiązane z psychiką:

• Ogólny stan zdrowia (aktualne oraz przebyte choroby i zabiegi)^9,6;
• Efekt uboczny stosowanych leków^6,1,10,4;
• Uzależnienia (alkohol, narkotyki, papierosy)^9,6;
• Zaburzenia hormonalne (obniżony poziom testosteronu, podwyższony prolaktyny)¹¹;
• Zaburzenia urologiczne (choroby gruczołu krokowego, infekcje układu moczowego)¹¹;
• Zmiany anatomiczne (nieprawidłowości w budowie penisa)¹¹;

Czy to początek poważnych problemów?

Epizodyczne zaburzenia wzwodu mogą pojawić się nawet u każdego mężczyzny i nie powinny być źródłem niepokoju. Jeśli jednak pogorszona sprawność utrzymuje się dłużej niż 6 miesięcy, występuje podczas 75-100% stosunków lub mężczyzna odczuwa z jej powodu silny dyskomfort, to sygnał, że trzeba zgłosić się po pomoc do specjalisty¹².

Gdzie szukać pomocy?

Specjalistą w dziedzinie zaburzeń seksualnych jest seksuolog. Seksuolog to lekarz bądź psycholog/ psychoterapeuta. Lekarze seksuolodzy często posiadają dodatkowe specjalizacje, takie jak ginekologia, urologia lub psychiatria.

Psycholog/psychoterapeuta seksuolog swoją pracę skupia na psychoterapii dysfunkcji seksualnych o podłożu psychogennym, której celem jest zminimalizowanie lęku i innych problemów obciążających męską psychikę.

Lekarz seksuolog koncentruje się na zaburzeniach seksualnych, które spowodowane są czynnikami niezwiązanymi z psychiką. Może zlecić badania laboratoryjne, przepisać leki na receptę, a lekarz ze specjalizacją urologiczną, dodatkowo może wykonać badanie somatyczne w celu sprawdzenia, czy dysfunkcje seksualne nie są związane z wadami w budowie anatomicznej^7,5;

WSKAZÓWKI I PORADY:

• Zaburzenia seksualne są tym silniejsze, im bardziej koncentrujesz się na problemie, postaraj się więc odprężyć i skupić na doznaniach a nie sprawności seksualnej.
• Zgłoś się do specjalisty w celu dokładnej diagnostyki problemu. Zapobiegnie to utrwaleniu się nerwicowej reakcji na zaburzenia wzwodu i narastaniu konfliktów w związku.
• Rozwiązaniem doraźnym, które likwiduje poczucie lęku i niepewności jest zastosowanie przed kilkoma kolejnymi kontaktami seksualnymi leku poprawiającego mechanizm erekcji np. leki zawierające sildenafil w mniejszych dawkach są dostępne bez recepty. Jednak w trosce o swoje bezpieczeństwo pamiętaj, by przed zażyciem leku wypełnić kwestionariusze określające możliwość jego stosowania w Twoim przypadku.
• Nie bój się psychologa. Jeśli masz poczucie, że twoje problemy mogą mieć podłoże psychologiczne, skorzystaj z pomocy psychologa/psychoterapeuty.
• Dbaj o swoje ciało oraz psychikę. Ciało i psychika oddziałują na siebie nawzajem, zaburzenia w jednej sferze odbijają się na drugiej. Zatem odżywiaj się racjonalnie, bądź aktywny oraz zadbaj o odpoczynek i odpowiednią ilość snu.

 

Powiązane artykuły:

Pogorszenie sprawności seksualnej. Do jakiego lekarza się udać? >>

W jakim wieku pojawiają się problemy z erekcją? >>

Czy zaburzenia erekcji mogą mieć podłoże psychologiczne? >>

 

Autor: Psycholog, seksuolog Karina Wysocka-Kosik

PIŚMIENNICTWO:

1. Imieliński K. (1973). Zaburzenia psychoseksualne. Warszawa: PZWL.
2. Depko A. (2018). Psychologia i fizjologia reaktywności seksualnej mężczyzny. W: M. Lew-Starowicz, Z. Lew Starowicz, V. Skrzypulec-Plinta (red.), Seksuologia (85-101). Warszawa: PZWL.
3. Lew-Starowicz Z. (1991). Leczenie nerwic seksualnych. Warszawa: PZWL.
4. Lew-Starowicz M. (2010). Zaburzenia seksualne w psychiatrii. W: M. Lew- Starowicz,
V. Skrzypulec (red.), Podstawy seksuologii (s.274–276). Warszawa: PZWL.
5. Lew-Starowicz Z. (1997). Leczenie zaburzeń seksualnych. Warszawa: PZWL.
6. Eardley I., Sethia K. (2001). Erectile dysfunction. Current Investigation and Magement. Wyd. II. London: Elsevier.
7. Kratochvil S. (2002). Leczenie zaburzeń seksualnych. Warszawa: Wydawnictwo ISKRY.
8. Leiblum S., Rosen R. (2005). Terapia zaburzeń seksualnych. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
9. Dadej R. (2008). Etiologia i leczenie zaburzeń wzwodu prącia. Geriatria, 2, 182-193.
10. Kwiatkowska S., Kocur D. (2017). Życie seksualne pacjentów cierpiących na wybrane zaburzenia nerwicowe. Seksuologia Polska, 15 (1), 9-16.
11. Lew-Starowicz M. (2018). Zaburzenia erekcji. W: M. Lew-Starowicz, Z. Lew Starowicz,
V. Skrzypulec-Plinta (red.), Seksuologia (260-275). Warszawa: PZWL.
12. Błażejewska A., Stusiński, J., Nowakowski, A., Lew-Starowicz, Z. (2014). Klasyfikacja DSM-5 dla seksuologa. Przegląd Seksuologiczny, 38, 3-15.

 

MAXGO/036/02-2019