Funkcjonowanie seksualne człowieka zależy od wielu czynników, a w szczególności od stanu naszego zdrowia. Spośród wielu chorób, mających negatywny wpływ na sprawność seksualną zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, istotną rolę odgrywa cukrzyca. Problemy seksualne u osób z cukrzycą są o wiele bardziej powszechne niż w ogólnej populacji. Czym właściwie jest cukrzyca i jaki jest jej wpływ na pogorszenie funkcjonowania seksualnego?
Cukrzycą określa się grupę chorób metabolicznych, w których występuje hiperglikemia, wynikająca z nieprawidłowego wydzielania bądź działania insuliny. Konsekwencje przewlekłej hiperglikemii mogą być poważne: uszkodzenie, zaburzenie czynności bądź niewydolność różnych narządów (oczu, nerek, nerwów, serca, naczyń krwionośnych). Ponieważ zarówno układ krwionośny, jak i nerwowy odgrywają istotną rolę w fizjologicznych reakcjach seksualnych człowieka, u osób z cukrzycą wtórnie dochodzi do wystąpienia zaburzeń seksualnych u obu płci, a dysfunkcje te nasilają się z wiekiem (Mizgier i in., 2014).
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje, że aktualnie na cukrzycę choruje 346 milionów ludzi, z czego ok. 80-85% cierpi na cukrzycę typu 2 (ibidem). Zauważa się, że na rozwój tego typu zaburzenia są narażone osoby otyłe – stanowią one 80% chorych. Analizując te dane, łatwo zauważyć istnienie związku między sposobem odżywiania się a zachorowalnością na cukrzycę. Czynnikiem ryzyka jest bowiem dieta, bogata w produkty zawierające cholesterol, tłuszcze nasycone, węglowodany proste. Do pozostałych czynników potencjalnie przyczyniających się do zachorowania należą brak aktywności fizycznej, palenie tytoniu oraz nadciśnienie tętnicze.
Wpływ powikłań cukrzycowych na jakość funkcjonowania seksualnego jest pośredni. U osób z nadwagą występuje zmieniona dynamika uwalniania insuliny, co w konsekwencji prowadzi do cukrzycy. Z kolei cukrzyca, poprzez wywoływanie zmian miażdżycowych w naczyniach krwionośnych oraz w ośrodkowym układzie nerwowym, często wiąże się z zaburzeniami w sferze seksualnej, które polegają najczęściej na osłabieniu libido u obydwu płci (Depko, 2009).
Ponadto u mężczyzn prowadzi do zaburzeń erekcji. Z kolei do najczęstszych zaburzeń seksualnych u kobiet chorujących na cukrzycę należą oziębłość płciowa oraz zaburzenia lubrykacji, które z kolei mogą wywoływać dyspareunię (ból podczas stosunku płciowego) oraz pochwicę.
Zatem aktywność seksualna osób chorych na cukrzycę może być w znacznym stopniu pogorszona w porównaniu do okresu poprzedzającego wystąpienie choroby. Częstość kontaktów seksualnych znacząco się obniża ze względu na spadek libido, a także na niechęć wobec stosunków seksualnych wywołujących ból i dyskomfort (u kobiet) bądź lęk przed wystąpieniem zaburzeń erekcji (u mężczyzn). Dodatkowo diabetycy są bardziej narażeni na występowanie infekcji miejsc intymnych, powodujących nieprzyjemne doznania podczas stosunku (ból lub dyskomfort).
Tym, co może dodatkowo negatywnie wpływać na funkcjonowanie seksualne, są skutki nakładania się powikłań cukrzycowych z czynnikami psychogennymi. Problemy z erekcją u mężczyzn nasilają objawy depresji oraz obniżają ocenę jakości życia seksualnego. Dodatkowo występujące u obu płci uczucie rozdrażnienia oraz zmęczenia, również nie sprzyja satysfakcjonującym kontaktom seksualnym. Spadek libido może wywoływać obniżenie samooceny i brak poczucia własnej męskości lub kobiecości, co odbija się negatywnie w relacjach partnerskich.
Przyczyny zaburzeń erekcji w cukrzycy są jednoznaczne i wynikają z czynników organicznych, choć czynniki psychogenne mogą je potęgować. Najczęstszą przyczyną problemów z erekcją jest miażdżyca, zatem do czynników ryzyka należą wszystkie przyczyny, które ją wywołują (w tym cukrzyca właśnie). U mężczyzn cierpiących na cukrzycę typu 2, zaburzenia erekcji trwale występują u 32% z nich, natomiast u 24% mają miejsce od czasu do czasu (Mizgier i in., 2014). Na wystąpienie zaburzeń erekcji szczególnie narażeni są ci chorzy, których czas trwania choroby jest długi, a kontrola metaboliczna niewystarczająca.
Do chorób towarzyszących cukrzycy, które mają wpływ na zaburzenie funkcjonowania seksualnego, zaliczyć można: chorobę niedokrwienną serca, nefropatię cukrzycową, neuropatię anatomiczną, angiopatię, zaburzenia hormonalne (niższe stężenie testosteronu we krwi). Z kolei osoby cierpiące na cukrzycę typu 1 są dodatkowo narażone na współwystępowanie innych chorób o charakterze autoimmunologicznym, takie jak niedoczynność tarczycy czy celiakia.
Spośród czynników ryzyka występowania dysfunkcji seksualnych u osób chorych na cukrzycę wymienia się:
Czy można zapobiegać powikłaniom cukrzycowym? Oczywiście! Aby minimalizować negatywne skutki choroby, dobrze jest zmienić dotychczasowy tryb życia, zatem dobrym krokiem będzie:
1. Rezygnacja ze wszelkich używek;
2. Dbałość o zdrową i zbilansowaną dietę;
3. Systematyczna kontrola poziomu cukru we krwi i stosowanie się do zaleceń lekarza;
4. Regularna aktywność fizyczna, która przyczyni się do kontroli masy ciała;
5. Diabetykom zaleca się również szczególną dbałość o higienę miejsc intymnych, gdyż są oni bardziej narażeni na infekcje.
Istotną rolę odgrywa zmiana diety – u chorych na cukrzycę zaleca się wykluczenie węglowodanów prostych, częste spożywanie posiłków, posiłki zawierające jak najmniej tłuszczów nasyconych (Mizgier i in.). Nie są to zatem rzeczy niemożliwe do osiągnięcia. Warto zadbać o wszystkie powyższe aspekty, gdyż odpowiednia profilaktyka może przyczynić się również pośrednio do poprawy funkcjonowania seksualnego.
Powiązane artykuły:
Szkodliwy wpływ alkoholu na zaburzenia erekcji >>
Czy dieta ma wpływ na sprawność seksualną? >>
Zaburzenia erekcji – najpopularniejsze przyczyny problemów >>
Autor: Psycholog, seksuolog Magdalena Frąckowiak
Źródłem stresu są trudne sytuacje życiowe. Do szczególnie stresujących należą śmierć bliskiej osoby, rozwód, separacja małżeńska, zagrożenie zdrowia lub życia i zwolnienie z pracy.
Czytaj więcej »Sposobem na leczenie zaburzeń o podłożu psychogennym jest podjęcie psychoterapii. Psycholog/psychoterapeuta seksuolog pomaga poradzić sobie z problemami natury psychologicznej, które obciążają męską psychikę.
Czytaj więcej »Jakie przyczyny najczęściej odpowiadają za brak erekcji po 40 roku życia? Należą do nich czynniki naczyniopochodne – najczęściej zmiany miażdżycowe w obrębie naczyń krwionośnych.
Czytaj więcej »